Opgroeiend in de Noordoostpolder kwam ik weinig in aanraking met kunst. Eén van mijn eerste museumbezoeken zal rond mijn zestiende zijn geweest: het Rijksmuseum in Amsterdam, met mijn oudere zus die daar was gaan studeren. Een paar jaar later, tijdens mijn studie Bedrijfseconomie in Groningen, ben ik zelf gaan schilderen. In het begin schilderde ik ansichtkaarten na die ik mooi vond. Ik kocht twee kaarten met schilderijen van Henk Helmantel: een stilleven met kastanjes en een stilleven met rode uien.
Jaren later ging ik naar de Kunstacademie in Arnhem, kwam terug naar Groningen en volgde de BIK-opleiding (Beroepskunstenaar In de Klas) om ook les te kunnen gaan geven. Voor één van de stages was de opdracht een project uit te voeren rondom cultureel erfgoed. Ik ben met kinderen van de lagere school in Westeremden naar Henk Helmantel geweest. Eerst een bezoek aan zijn museum (in hetzelfde Westeremden), waar we ook nog in zijn atelier werden ontvangen en de kinderen met hem in gesprek konden, waarna in de klas eigen stillevens werden geschilderd.
En nu duikt Helmantel dan op in mijn eigen werk. Momenteel ben ik bezig met een serie schilderijen waarin ik ansichtkaarten van kunstwerken in een context schilder. Deze serie is een gevolg van mijn eigen worstelingen met kunst, kunst maken, kunst tonen, leven als kunstenaar. Dat alles kan en er tegelijk heel veel niet lijkt te mogen. Dat veel mensen kunst geweldig vinden en nog veel meer mensen kunst onzin zeggen te vinden.
De ansichtkaarten van Henk Helmantel bleken nog steeds in een la te liggen en dat heeft geresulteerd in dit schilderij: Autumn Sun.
De titel is ontleend aan een nummer dan de IJslandse zangeres Emiliana Torrini.
Autumn Sun, olieverf op paneel, 47 x 54 cm, 2018. Particuliere collectie.
