Ik heb altijd al een voorliefde voor mooi papier gehad. En voor patronen. En voor dieren. In de serie schilderijen met origami dierfiguren komt dit allemaal samen. Bovendien houd ik van abstracties; er zit een wereld van verschil tussen een schilderij van een zeehond of een schilderij van een gevouwen papiertje in de vorm van een zeehond.

Dit jaar stond in het teken van dieren: roeken op een ansichtkaart en o.a. eekhoorns, een hond en hazen van origami. Vooral hazen. De haas is mijn favoriet. De haas komt sowieso veel voor in de kunst en ik snap dat wel. Voor mij zit de aantrekkingskracht vooral in die oren. Van alle origamidieren die ik tot dusver heb gevouwen, is de haas ook het meest fotogeniek.

Rond de jaarwisseling betrok ik een nieuw atelier in de Biotoop in Haren. Na acht jaar in een prettige, maar niet al te grote ruimte te hebben gewerkt, kon ik verhuizen naar een groot atelier. Met het nieuwe atelier kwam ook een nieuw onderwerp op mijn pad: origami dierfiguren.

In 2021 schilderde ik behalve ansichtkaarten ook een paar schaduwdieren op behang. Over de schilderijen met de ansichtkaarten valt meer te vertellen; in de blogs op mijn website lees je de verhalen erachter. En geheel off topic dit jaar een schilderij met een schap vol potten pindakaas.

In 2020 werkte ik behalve aan de serie met ansichtkaarten ook aan andere schilderijen. Het nieuws rond het hamsteren van wc-papier in de Corona tijd, maakte dat ik nogmaals de wc-rol als onderwerp heb genomen.

Heel 2019 heb ik aan de serie met ansichtkaarten gewerkt. Deze reeks leent zich er heel goed voor om aan te sluiten bij een vraag van buitenaf. Bij groepstentoonstellingen of open calls wordt nogal eens met een thema gewerkt; ik werk meestal een periode aan een serie met mijn eigen thematiek en vind dan geen aansluiting. Met deze serie kan ik door de kunstwerken die op de ansichtkaart staan wel makkelijk aanhaken.

2018 was geen lekker jaar. Privé veel onrust door gedoe in de familie in die jaren en dat begon eind 2017 in mijn werk te sluipen. Ik zie het terug in 2018: ik heb niet veel werk gemaakt en er was in ieder geval geen ruimte voor nieuwe ontwikkelingen.

De serie waar ik op de valreep van 2016 mee begon, met ansichtkaarten van schilderijen, was een reactie op het kunstklimaat van de voorafgaande jaren. De politiek was de kunsten niet gunstig gezind en grote bezuinigingen en een badinerende houding deden de kunst geen goed.

Bij het uitzoeken van werk dat ik in 2016 heb gemaakt, zie ik dat dit jaar aan elkaar hing van de uitstapjes; werk dat niet echt deel uitmaakt van een serie.

In 2015 werkte ik verder aan de serie meubels. Van Ikea zijn er producten waarvan ik het idee heb dat half Nederland ze in huis heeft, dat zijn echt klassiekers geworden. Naast deze Ikea-klassiekers heb ik ook een aantal design meubelstukken geschilderd die je tegenkomt in ongeveer elk willekeurig woonblad.

In 2014 startte ik met een geheel nieuwe serie: meubels. Meer specifiek: meubelstukken die je overal tegenkomt, bij mensen thuis, in woonbladen en in beursstands bijvoorbeeld. Ikea heeft een aantal heel uitgesproken producten zoals het houten krukje Bekväm en de lockerkast PS. Behalve de massaproducten van Ikea zijn er ook designmeubels waar je niet omheen kunt, zoals de sloophouten kast van Piet Hein Eek en de Egg chair, een ontwerp van Arne Jacobsen uit de jaren 50.

In 2013 heb ik aan een nieuwe serie gewerkt, of eigenlijk aan twee series: boter en melk. Keuzestress bij het boodschappen doen was de aanleiding. ‘Boter’ stond op mijn boodschappenlijstje, gewoon: ‘boter’. Vervolgens moest er gekozen worden tussen alle soorten, meerdere varianten, van evenzoveel merken. Het idee ontstond om alle varianten boter te schilderen, om inzichtelijk te maken hoe idioot groot het aanbod in de winkels is, hoe enorm hun best wordt gedaan op allerlei ma

In 2012 werkte ik verder aan de serie Functionele dingen aan de muur. Het tweede schilderij heeft me eens een slapeloze nacht bezorgd toen ik me realiseerde dat de maker van het schilderij met het schaaltje kersen, Jan Voerman Jr., pas in 1976 is overleden. Het auteursrecht eindigt 70 jaar na de dood van de maker en was dus nog van kracht. In lichte paniek heb ik de foto van het schilderij van mijn website afgehaald. Ondertussen weet ik dat de soep niet zo heet gegeten wordt

In 2011 schilderde ik verder aan de serie ‘Functionele dingen aan de muur’. Binnen de serie heb ik veel geëxperimenteerd met diverse technieken. In het begin schilderde ik alle patronen, daarna ben ik gaan werken met stempels en sjablonen.

In 2010 kwam er een nieuw onderwerp op mijn pad, waarmee ik naar mijn idee weer echt iets te pakken had. De series met de smurfen en de balletmeisjes voelden enigszins als een zijpad; deze nieuwe serie leek meer in de lijn van de caravans en de nieuwbouwwijken. Ik noemde haar: ‘Functionele dingen aan de muur’.

In 2009 werkte ik verder aan de serie met de identieke balletmeisjes, aan de serie smurfen en de reeks caravans.

Nadat ik in 2007 voor het eerst autonome werken op papier ben gaan maken van balletmeisjes, ben ik in 2008 ook tekeningen van caravans gaan maken. Niet enkel als schets, maar nu als autonoom werk. Bekend onderwerp, nieuw medium. Grote tekeningen in houtskool, vaak gecombineerd met pastelkrijt. In de serie balletmeisjes maakte ik enkele schilderijen en hier kwamen voor het eerst patronen in mijn werk. En die zijn nooit meer verdwenen. Mooi hoe het ene werk het andere genereert

In 2007 werkte ik verder aan de serie schilderijen met caravans en aan de opvolger, de serie met nieuwbouwhuizen. Voor deze schilderijen ben ik eerst foto’s in allerlei wijken gaan maken. O.a. in Winsum in een wijk die nog in aanbouw was. Daar voelde ik me rondlopen in een film van Alex van Warmerdam: bewoonde huizen met nog kale tuinen, in een kale straat omringd door een kale vlakte waar je nog jarenlang omgeven bent door bouwmachines. De huizen in dit eerste schilderij zij

In 2006 heb ik verder gewerkt aan de serie schilderijen met caravans waarmee ik een jaar eerder was afgestudeerd én ben ik met een nieuwe serie begonnen. Als uitgangspunt voor die nieuwe reeks nam ik nieuwbouwwijken, Vinexwijken. Na de schilderijen met de vakantietaferelen met identieke caravans, voelden de straten met uniforme huizen als een logisch vervolg. De titel van het schilderij ‘Dag Dorkwerd’ verwijst naar het kleine dorpje Dorkwerd dat langzaam wordt opgeslokt door

Eind dit jaar is mijn werk te zien in een solo-tentoonstelling bij Pictura in Groningen in de bovenzaal. De nadruk zal komen te liggen op wat ik de laatste jaren heb gemaakt. Daarnaast ga ik werk tonen uit eerdere series. Het is dit jaar 20 jaar geleden (!) dat ik afstudeerde en in de aanloop naar deze tentoonstelling kan je hier al zien wat ik zoal maakte in deze periode. Te beginnen met enkele schilderijen uit 2005, het jaar waarin ik mijn studie aan de kunstacademie van Ar