Afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt: ik ga stoppen met schilderles geven bij VRIJDAG. Sinds 2008 geef ik een cursus ‘Figuratief schilderen’ op de maandagavond. Twaalf jaar lang, ik schrik er zelf van. Toen heette het nog Het Kunstencentrum en was er een logo met een eenhoorn, waarvan werd gedacht dat dat echt niet meer kon (en dat grappig genoeg een paar jaar geleden razend populair werd).
Twaalf jaar lang, twee à drie cursussen in een jaar; altijd even duimen dat er genoeg aanmeldingen zouden zijn om de cursus door te laten gaan. Meestal was dat het geval. Een enkele keer niet en had ik de maandagavond vrij. Net als in de zomermaanden wanneer er geen cursussen waren en net als afgelopen jaar. Half maart 2020 werden de lessen afgeblazen i.v.m. Corona en in september is geprobeerd weer te beginnen, maar ik zag niet voor me hoe ik prettig les zou kunnen geven met alle maatregelen. Vooral de anderhalve meter leek me een obstakel, zowel voor de inhoudelijke kant van de lessen als voor het onderlinge contact, wat ik altijd een belangrijk aspect heb gevonden.
De vrije maandagavonden bleken te bevallen. Bijna twee jaar geleden ben ik begonnen met een baan voor 20 uur per week bij Kunstpunt Groningen, dat toen nog CBK heette. Dat combineer ik met werken in mijn atelier. Geen lesgeven betekent geen les meer voorbereiden, betekent meer concentratie voor mijn eigen werk. Niet meer kijken op de klok om op tijd te eten en dus de knoop doorgehakt.
Ik ga het missen. Het was mooi om te zien hoeveel plezier het schilderen velen gaf, de onbevangenheid die mensen kunnen hebben wanneer ze nog niet met jarenlange ervaring met een penseel in de hand staan. Het was grappig wanneer cursisten, vaak mannen, mij gingen uitleggen dat rood gemengd met blauw paars geeft. Het was verdrietig wanneer iemand wegens ziekte moest stoppen. Het was gezellig met collega’s na afloop van de les nog wat te drinken. Het heeft me veel gebracht. Waar ik in het begin moest leren hoe je dat nou doet, lesgeven, onzeker was of de cursisten het wel leuk genoeg vonden, ben ik in die twaalf jaar gegroeid als docent en mens. Dat allemaal had ik niet kunnen bedenken toen ik gevraagd werd om les te gaan geven. Het mooiste is misschien nog wel dat ik er twee vriendinnen aan heb over gehouden. En een eetclub.
Ik zal ze zeggen dat we voortaan ook op maandag kunnen afspreken.
P.S. Leuk artikel over de populariteit van de eenhoorn: nrc, 3 mei 2017