Vorige week ben ik in een nieuw atelier getrokken. Al mijn spullen hebben een al dan niet voorlopige plek gekregen en ik kan aan het werk. Allereerst ben ik in een soort van omtrekkende beweging nieuwe doeken gaan opspannen en prepareren. In mijn eerste jaar op de academie in Arnhem heb ik dat geleerd, tot en met het zelf maken van het raamwerk, al koop ik tegenwoordig liever echte spielatten. Uiteraard kan je gewoon kant en klare doeken kopen en soms doe ik dat ook. Het scheelt een hoop tijd en zeker voor grote formaten vind ik de doeken met een aluminium frame het beste.
Echter, zelf je doeken (en panelen) maken geeft veel voldoening. Toen ik nog een moestuin en een kas had, kocht ik vrijwel nooit plantjes, maar veel liever zakjes zaad. Niets mooier dan al in februari de kas in en voorbereidingen voor het nieuwe seizoen treffen. De eerste kiemen die boven de potgrond uitkomen, veelbelovend, zich nog niet bewust van gevaar van slak of rups. Zo zie ik het zelf je doeken opspannen en prepareren ook; waar de fase van het uiteindelijke schilderen een hoop zoeken en worstelen met zich mee kan brengen, is dit eerste stadium heel helder, veelbelovend, zonder gevaar. Het zijn de langzame voorbereidingen voor een nieuw seizoen, het kan nog alle kanten op.