Wanneer je in de horeca werkt en er is geen pandemie, dan werk je met kerst. In ieder geval op één van beide dagen. Op mijn 18e kwam ik als student naar Groningen en een jaar later had ik mijn eerste baantje in de horeca, bij croissanterie Pigalle. Honderden broodjes heb ik gesmeerd, borden afgewassen en cappuccino’s gezet. Leuk was het met de collega’s, waarvan een heel aantal op Minerva zat (daar is denk ik het voorzichtige verlangen ontstaan om naar de kunstacademie te gaan).
Een jaar later ben ik in de bediening bij restaurant De Pauw beland, een totaal andere omgeving dan de croissanterie. Andere werktijden ook, niet meer overdag, maar tot diep in de nacht. Met na afloop een glas wijn met elkaar en brood en kaas. Kiezen tussen de verschillende flessen die nog open stonden, leren proeven en je smaak ontwikkelen. Dat waren mooie momenten. Moe van het werk, voldaan omdat alle tafels weer netjes gedekt waren voor de volgende dag en dan gezellig samen een glas, om vervolgens door de nacht naar huis te fietsen. Werken met kerst was druk, maar ook bijzonder.
Jaren later, de Kunstacademie afgerond en werkend in de eenzaamheid van mijn atelier in het noorden van Groningen, zag ik een oproep van restaurant Verhildersum (later verhuisd naar de Piloersemaborg in Den Ham): medewerkers gezocht. Tien jaar lang heb ik vrijwel elk weekend als gastvrouw gewerkt.
Ik weet niet hoeveel flessen wijn ik wel niet ontkurkt en voorgeproefd heb door de jaren heen; er werd voorgeproefd zodat er nooit een wijn geschonken werd waar iets mis mee was. Daar heb ik de smaak leren herkennen van wijn die ‘kurk’ heeft, met de muffe geur van nat karton. Mooie kurken zaten er tussen (mooie wijnen ook!): Champagnekurken met hun wulpse vorm en kurken van rode wijn die zo’n prachtige verkleuring kunnen hebben.
Kortom, ik ben ze gaan schilderen, de kurken. Als portretten. Met donkere achtergrondkleuren om iets van dat nachtelijke gevoel te vangen.
Werken met kerst, wat ik als student heel leuk vond, daar kreeg ik wel steeds meer moeite mee. En nu denk ik aan al die mensen die maar wat graag gewerkt zouden hebben vandaag.